Empéñaste en dicir palabras que de certo
Non han ficar escritas nas páxinas da historia
Mais sabes que é preciso, Lorrain, esparexer
A prata que refulxe no fondo dos vocábulos
Igual que se esparexen sementes sobre os campos,
E logo, polo outono, nas tardes en que aínda
Setembro se arrebata de sol e de calor
Pasares coa carreta e os cestos a coller
As flores que xurdiron, os froitos madurados.