As torres erixidas, os pozos escavados,
Os ríos, as murallas, os bosques, os palacios,
Son signos de tristeza, do esforzo por chegar.

Mais nunca chega nada, Ninguén xamais encontra,
E o mundo vira e vira, perpetua virazón,
Os astros contra o fondo da noite entre planetas.

Por iso os magos gañan insólitos denarios,
Tesouros arrincados da carne entre pregarias,
Pois teñen a valía da tráxica ilusión,
O prezo acrecentado da fábrica do engano.

Maldito ilusionista aquel que se fornece
De roupas e atavíos azuis para a falacia,
Maldito quen proxecta con luces sobre o fondo
Da vida unha mirada de túnicas e brillos,
Aquel que desdebuxa a lúa sobre o mar
E erixe longas flores do amor e da esperanza.

Que nada está detido e todo cesa e cesa.
E os triunfos son instantes. E eternas as saudades.