a orquestra tocaba filarmónica o domingo
marijke fermosísima levaba un cometa
roubaba horas aos libros patinaba no estanque
tróndea desordenada do corpo
paxaro indeclinábel da meixela
luz epistolar do seu pescozo
a carta navegábel dos ollos
paráfrase de lume
marijke
a beldade da artemisa na sombra da tilleira
un boi de cornos floreados no carozo do tempo

de Ferida acústica de río, 1982

infindas largacías chairas nas súas mans
e unha queixa que vostede pon
en saloucos graves amo os seus cabelos
e a fraxilidade que vostede deixa
esvaída en cada xesto seu
peneirando a súa longura
e sospiros sospiramos
ah!
vostede beixa
deixando o bico baixo madame d’automne
vostede ama con diapasón e corda prima
-blusa de popelín pano de lisboa-
vostede impón respeto de marmelo
eclipse de uva mundo sen viño augaself
vostede fala con coral en allegretto
cheirume de anís uña esmaltada
ou ese sospiro seu tan de boca
tan de tren e matrimonio tan
imposíbel de esquecer sen sospiros
oooooooh!
vostede perdeu un caravel

de Ferida acústica de río, 1982