“Hai un cadro de Paul Klee titulado Angelus Novus. Nel vese un anxo no momento de afastarse de algo sobre o que ten fixa a súa mirada. Ten os ollos fóra das órbitas e as ás despregadas. O anxo da historia debe ter ese aspecto. O seu rostro está virado cara ao pasado. No que para nós se presenta como unha cadea de acontecementos, el ve unha catástrofe única, que deita aos seus pés ruína tras ruína, amoreándoas sen cesar. O anxo quixera deterse, espertar os mortos e recompor o destruído. Mais un furacán sopra desde o paraíso e arremuíñase nas súas ás. E é tan forte o furacán que o anxo xa non pode pregalas. Este furacán arrástrao irresistiblemente cara ao porvir, ao que dá as costas, mentres o cúmulo de ruínas medra diante del ata chegar ao ceo. Este furacán é o que nós chamamos progreso”.

Walter Benjamin