Sentado unha noite na Quintana dos Mortos

cando o voo dos reloxos enchía o seu eco na pedra

e pairaba un orballo de cinza nas torres doentes

escoitei a cidade renxer esvaecida

achegarse nun laio de sombra ao meu corpo

e soprar nos meus beixos a voz do delirio:

aquí están para sempre

a loucura

e o outono.