Se un día vas a Tui, á feira que celebran

Os martes ou os mércores, non lembro agora ben,

Errantes vendedores de roupa e de calzado,

E dás en percorrer as rúas que conducen

Da antiga catedral ao límite do río,

Acórdate de min e entrégalle esta nota

A unha que solteira xa pasa dos corenta.

Sen dúbida verás que é fácil encontrala,

Non tes máis que mirar as augas alá embaixo

E erguer despois a vista no asombro da beleza

Das casas medeivais á liña que debuxa

Valença contra o ceo.

Entón xa saberás de quen estou falando:

A herdeira dun tal Límite, a Dama Da Fronteira