porque EU sabe que o discurso

moitas veces o procura

sen querer para salvalo

e entón sabe que perdido

xa nunca encontrará

o que ansía cobizoso

e é por iso que precisa

perderse na linguaxe

no percurso dos vocábulos

na distancia dos camiños

porque é ese procurar

o que dá sentido á vida

non ten outro máis que ir

entre nomes e adxectivos

entre verbos  conxuncións

como un reo  condenado

na procura dese instante

(o do vil fusilamento)

sen sabermos que o que cae

non é máis que o seu fantasma

un espectro da linguaxe

unha forma sen sentido