alguén chegou dicindo que os tempos fenecían

que a porta estaba aberta e viña algo de sombra

que a noite andaba fóra contemplando

o sulco que deixara aquel solpor

e había moita xente a procurar

un taxi algún transporte baleiro iluminado

un tempo ou un espazo que reunise

as dúas condicións

acougo afastamento

e nós ficamos vendo aquela sombra

podíase mirar do alto ou por abaixo

a rentes ou de lonxe

e tiña aquel aspecto prodixioso

do engano e da ilusión

mais era a Negra Sombra esa paisaxe

que fica alén dos montes e da chuvia

e díxome tocando Elektra o seu piano

non perdas nunca a fe

nos músicos errantes

aqueles que padecen

o cólico da euforia

e senten o rumor

da tarde na cabeza

e Nietzsche desde lonxe bebía o seu licor

e tiña o grave aspecto do que espera

a voz de Dionisos