o leite que verteron no deserto

na area esparexido como un voo

un leite de solpor e de fracaso

un leite de ruínas e de inverno

o mel que se desprende do silencio

se escoitas o seu eco contra o vento

e vén do mar distante unha fragancia

un líquido febril unha goleta

o tránsito da tarde polo ceo

a luz que abril reventa entre as maceiras

deixando o seu lamento como un frio

lembranza dun febreiro esvaecido

son signos dos arcanxos derrotados

bandeiras dunha alada infantería