as praias con palmeiras e exóticas mazás

con ecos de distancia na tarde derramada

que gardan esas ondas escritas para min

nos libros que erixían os días como páxinas

non saben que me deixan atrás nestas fronteiras 

nas gándaras de neve que hai despois dos anos

cabalos derrubados de soñar

nun voo de voz aberta aos séculos vindeiros

os campos sen debuxo de pozos e de sombra

escuros refugallos de cal e esquecemento

arbóreas siluetas de lóbregos contornos

a insomne escalinata de luz do pentagrama

partículas de vidro no norte da conciencia

noticias obsoletas que nunca chegarán

os músculos do inverno