As néboas derrubando alpaca enferruxada

Que o espello ha repetir. A luz sobre o cabelo.

O sal entre os seus labios, un sal de vidros breves,

Os mares sen distancia, a tarde entre vapores

Que logo caen envoltos en fume de fracaso

No lenzo esvaecido do opaco firmamento.

Oh vós, mellor vosoutras, fuxindo cara ao sur,

E a noite como un froito da árbore do amor,

Despois de que o crepúsculo acenda unha penumbra