Falareivos da nación
Neboenta dos poetas
República infeliz
Xardín queimado
Oh vén altiva Electra acepta os ornamentos
De ouro que che damos
E isto eu repetía sen cesar
Electra era unha nube de sombra que xurdira
By the waters of Leman
No fondo dun paraugas acendido
De tanta chuvia eléctrica
Electra era unha imaxe que estaba no final das letras computadas
Das letras que xurdían no fondo da pantalla
E Electra non falaba dicía sen parar
Mais tanto era o dicir que nada se entendía
Electra era unha chave sen porta para abrir
Electra xa era só melancolía
O Ximnasio de Academo 