Que o poeta está manchado pola culpa
O seu traxe leva sangue de linguaxe
A camisa borras negras de caer
By the waters of Leman
A rebolos na lameira das palabras
O poeta está impregnado de suor
Os zapatos teñen cortes adxectivos
E os seus verbos esparexen a tristeza
Como un vómito febril de signos e destino
O poeta está ferido por loitar
Contra a néboa e contra a sombra
A súa ollada mira neve no deserto
E nas illas logra ver unha nube sobre o ceo
O poeta xa non vive neste mundo
Falareivos da nación
Neboenta dos poetas
O Ximnasio de Academo 