Chegara aquela tarde á casa con tristeza
E púxenme a beber licores moi antigos
Garrafas que baixaran de barcos sen bandeira
Redomas que lacraran nos templos da distancia
E abrín aqueles selos tirei aquelas rollas
E dei en gorentar azucres con canela
Alcohol ensombrecido nas lúas doutro tempo.
Oh vén altiva Electra
E Nietzsche sulfatando co seu triste acordeón
E Nietzsche sulfatando polas viñas do SEÑOR
E lembro que aquel día Federico estaba triste
Si Nietzsche Federico filósofo e amigo
E eu dixéralle convén que sulfates outras viñas
Deixa un pouco de uva tinta nestas veigas da ilusión
Non esgotes todo o caldo que producen estes prados
Garda un pouco para os pobres
Para aqueles consumidos pola luz da inxenuidade
Deixa un río acaso un monte unha braña ou algún souto
E difunde o teu sulfato ese xofre tan amargo
Nas ribeiras onde chegue o teu paso como demo
Mais aquí procura un canto
Colle acaso un instrumento
E prepárate queremos que nos toques pola orquestra
By the waters of Leman
O solpor da mocidade
E a outonía do mundo
Oh fermosa esta expresión
A outonía do mundo
By the waters of Leman
Porque xa non hai primavera nin verán
Non existe máis que outono felizmente
Longo inverno e curto outono
Máis que outono felizmente
O Ximnasio de Academo 