Bebían os cabalos na fonte xunto a nós
E viñan nubes breves turrando do verán
Distantes perseguindo a sombra das maceiras
Os ecos que deixaban na brisa acordeóns
Que alguén tocaba en orfas penumbras portuguesas
E Electra dixo deixa
Lasciate ogni speranza
Que o poeta está manchado pola culpa
Do mar pola orela mireino pasar
O seu traxe leva sangue de linguaxe
A camisa borras negras de caer
A rebolos na lameira das palabras
E andaba o corpo en músicas en táboas que pintaran
Os ollos como incertos retábulos de outrora
Camiños que eran sombras de pontes e distancia
E leitos que alguén dera insomne por durmir
As noites cos seus soños de tenra melodía
Por iso viña o vento das longas cabeleiras
Deixándonos recados papoulas e sonetos
Levando un arrecendo de xasmíns
By the waters of Leman
Tamén arrebolando docísimas materias
Areas tan miúdas que había que fechar
Os ollos a soñar caer por unha lomba
Sen medo de que o corpo sufrise unha ferida
E Electra dixo deixa
Lasciate ogni speranza
Que o poeta está manchado pola culpa
Do mar pola orela mireino pasar
O seu traxe leva sangue de linguaxe
A camisa borras negras de caer
A rebolos na lameira das palabras
O poeta polo pozo cara adentro de si mesmo
E depuxen logo as armas porque tiña febre amor
Tantos graos de soidade non son bos para o misterio
Tanta sombra de mercurio achegando a súa canción
Esa altura dos cipreses ese mármore final
Non son bos para a saúde do que canta unha distancia
Non se debe ultrapasar unha certa cantidade
Unha certa non lle sei cantidade non moi alta
Un outeiro de mercurio co seu cumio alá no alto
E Electra dixo deixa
Lasciate ogni speranza
É preciso que camiñe
Figueiriña que prantei By the waters of Leman
Que non che son o mesmo lonxe que lontano
E Electra xa era só melancolía
E pasaba ao fondo Nietzsche como un barco na distancia
Do mar pola orela mireino pasar
E era triste ver o barco digo a Nietzsche contra o sol
Perdido cos anos o lentor da moza fantasía
Fumegando o seu sulfato contra o corpo do SEÑOR
Oh Nietzsche a sulfatar polas viñas da distancia
E Electra xa era só melancolía
O Ximnasio de Academo 