Todo é vácuo no silencio. Mais, porén,

tan enchido de murmurios está o día, e aínda a noite,

que a súa idea non é máis que unha fragancia.

Se distante está o seu centro do desexo

en van procuran homes encontralo.

Retirado a propagarme o seu alento na memoria

paso días abatidos no bulicio de vivir

culminándome de oídos e bocas seladas

que, ao soñalo, se deteñen co bater do corazón.

Non terás nunca esa sorte, camiñante.

Está ao final de toda viaxe.