Eu, que a Orfeo fun máis fiel que o resto dos humanos,

e por isto acadei fama sobranceira,

deitei neste xacigo o corpo morto

sen que a alma nel repouse nin demore

o curso da súa rota interminable.

Ollas, pois, camiñante

nesta estátua aquí erixida,

o reflexo fermoso do corpo que tiven.

O resto perdura na música.