Os días en que soño con chegar

Ás torres que se encontran máis ao norte

De pé sobre unha esguía embarcación

A néboa acometendo e a tristeza

Asoman polo fondo da memoria

Imaxes canda ti nalgún país

Daqueles que nun tempo frecuentamos:

Italia, acaso Grecia, e Francia, sempre Francia,

A escura e sixilosa sombra de Inglaterra,

A luz de Portugal de cara ao sur,

O inhóspito falar das Alemañas.

E sinto que ese rumbo xamais tivo lugar,

Que todo foi un soño,

Ou mesmo que a viaxe non tivo inda remate,

Que sigo a atravesar paraxes e paisaxes,

Insomne percorrendo longuísimas estradas,

Levando unha lanterna nas noites das cidades,

Pousando a ollada inútil en prazas e museus.

Mais logo chegas ti para dicirme

Que queres regresar,

Que o corpo che demanda

Algún dos viños cálidos, das sombras líquidas e tintas,

Que un día entrecortado pola néboa

Bebemos contemplando o río Loira.