Como acaso o naturista prende as follas dos outonos na brancura dos seus álbumes e, despois de ter fixado en cada páxina un tesouro, pasa a olIada sobre elas co vagar que só é propio de amantes asi eu prendo estes poemas na alta páxina de min, asombrado coas ruínas do desexo e a cincenta cor que toman as palabras ao tinxírense co efluvio dos ocasos.