Ti dis

fotografia-surrealista-262

Ti dis: Galiza é ben pequena. Eu digo: máis breve é esta colina que miramos na oquidade sombria da noite lunar propagándonos un tacto de estreIas remotas que comoven a carne mentres pairan sonoras as harpas de outubro sobre o campo vacío.

Ti dis: Galiza é ben pequena. Eu digo: menor é o voo dos páxaros que levan a fronteira nostálxica das alas a un pórtico sen nome as tardes en que a bruma esparexe o seu imperio e só hai aves un instante.

Ti dis: Galiza é ben pequena. Eu digo: mais breve é a túa boca, recanto onde pracer da carne se reduce a espazos diminutos e enleva o sangue ás árbores e á tarde e fai celeste un eco tan sutil que a noite para nós pode ser nada, nada, nada.