Mergullla o tempo morno esa nube no horizonte.

Faino lenta antigamente como outrora hai moitos anos

e dispón o corpo orondo nunha áurica linguaxe.

Todo muda. O mundo é

ese magma que acontece.

Unha fonte que se verte

sobre a auga doutra fonte

como un río que despois

chega a un río na distancia.

O mundo é unha distancia que se perde.

E esta nube, este horizonte

leva fontes, tamén ríos

que moi logo irán verter

sobre tempos que inda dormen.

Todo muda. O mundo é

esta tarde que esvaece.