Moitas noites acendía
A lanterna do fracaso.

Eran aves moi escuras
Da conciencia e da paisaxe,
Como un vómito de ás achegándose de vez,
Un pano con estrelas e feridas.

Non doían. Tan distantes. Semellaban
Unha ponte destruída,
Un valado con buracos.

Un efecto da linguaxe.