Feliz quen acomete a inxesta de licor
Pasado o mediodía. E senta na esplanada
Dun cómodo local a ollar virar o mundo.
(Alguén dispón a música que xorde desde dentro)
E escoita esas cancións antigas que perderon
O eco e a tristeza.
Moedas vai deitando nas mans dos vagabundos
Ou mesmo vendedores de discos e paraugas
(Sabendo que a súa esmola non é nunca xustiza).
E sente a vida estraña. A vida, ese galano,
Incógnito surtido de lama, dor, misterio
E tardes coma esta.