Deixo en herdo esta mañá e o seu eco no poema

Aos que seguen o meu curso

Polos pálpitos do século;

Aos que andan pola tebra, a miña propia cegueira;

Á tristeza, unha alegría;

Aos nocturnos, o lumbrigar da alba;

Aos amantes, as viaxes;

Aos poetas, a fortuna

E o legado do meu canto;

Aos veciños, un estanque ou un xardín;

Á cidade, a miña sombra;

Á que eu amo, unha maleta

E outro mapa de Europa;

Aos meus fillos, a emoción

Do que é inefable;

Ao goberno, as miñas débedas;

A Tiresias ou a Ulises,

Os recordos de Grecia

E a facenda sideral do clasicismo;

A Hamlet, unha canción dos Beatles.

E deixo, finalmente, a repartir

Patrimonios e pertenzas,

Capitais dos meus camiños

Polo lóstrego e a lava,

Para os pobres, os perdidos,

Para os náufragos e errantes.

Ninguén teña cobiza.

Hai herdanza para todos.

O universo e a existencia;

Os océanos,

O aire.