A vida sen dor e sen color

E sen pasado

Naufraga cando proen

As chagas da memoria

E asoman polos soños,

Navíos dunha frota de conquista,

Os medos que Azar funda,

O terror do inesperado.

Aquilo que a poeira dos anos ocultou

E enmarca a nova porta

Do edén ou dos infernos.

Lembro agora os nosos días pola ágora,

As lúas que os estíos reflectían no mármore,

A brisa acariñando as nádegas e os ventres,

O xeito en que a beleza nos fundou

Sen altos para avisos nin pausa para o gozo,

Que o tempo non ten tempo para dar

Nin sobras que estragar

Nin restos que fundir dilapidando.

Austero sempre o tempo.

Estrito e circunspecto.

Así que nunca esquezas

O que Píndaro nos dixo:

Que andan nas raíces dos días precedentes

As flores do vindeiro.

Nin nada do que Eurípides dispuxo:

Que é o inesperado aquilo que acontece.

Para ben e para mal.

O que acontece.