Chegou de novo o outono
E xa sente o meu alento o ánimo do frío.
Aquí, no Baixo Miño,
Novembro acende as árbores
E andan os carballos, os cerqueiros,
Os enciños e as sobreiras,
Fundidos pola luz de prata que derruba
Opaco o firmamento.
Ao lonxe, en Portugal,
A chuvia faise mesta e resucita
Nos cumios a tormenta.
E os ventos erguen sombras na poeira
Con follas, lamas secas e papeis.
As noites alongaron o seu manto.
Sento a ver as nubes
Debaixo da ameixeira.
Caíron os rebentos das actinias no camiño.