Ninguén chega daquela
Disposto a retratar,
Na foto do momento,
A luz do novo instante.
E alá imos vertendo
Nas augas, derramando
Nas lamas, envorcados
No lixo e na borralla,
Coas augas e coas flores,
Cos restos dun poema sen facer.
Andan aves voandeiras
Neste fume da cidade,
Voan libres nos cafés
A ciscar polos outonos
Destes raios derradeiros
Unha sombra lenta e grave,
O perfil da nova era,
Os espectros da sazón.
Rodan círculos, aneis,
Lamias e arandelas.
Viran, volven e remiten
As sortellas deste encontro,
A alianza do sol e do frío,
A derrota deste tempo de derrotas.