Pedireivos que collades o poema
E o fixedes no cristal dunha xanela
A contraluz
Como se fose o negativo dunha foto.
Ou que o poñades xunto á orella
Como fan os nenos cando encontran
Unha caixa,
Unha lanterna,
Por ver se o movemento
Devolve algo de música.
Ou que lle soltedes un ratiño por adentro,
Un deses murelos diminutos
Que andan a roer no pan
Pola cociña,
A dar voltas, viravoltas,
En busca da saída.
Ou que lle deades un paseo no interior
A cegas,
Apalpando nas paredes una chave da luz.
Ou que lle fagades surf sobre as ondas
Dos versos como liñas
Nun saúdo feliz desde a distancia
Baixo a cresta devalante.
O máis importante, porén,
Algo que non debedes esquecer,
É atalo a una cadeira
E darlle golpes brutalmente.
E que diga canto sabe.
Non pode andar por aí
Sen facernos o relato
Do seu sentido máis secreto.
and hold it up to the light
like a color slide
Billy Collins
O Ximnasio de Academo 