Onte á noite
Na rompente do mencer
Sentín como a coruxa
Oulaba na negrume.
O parque fica lonxe.
E debes de virar
Á esquerda cara ao fondo
Se queres encontralo.
Acaso cinco ou seis
Minutos camiñando.
Mais eu, dentro do leito,
Soñaba residir
Na árbore do canto.
Na árbore do canto.
E a ave prolongaba
O anuncio da mañá,
Da luz do novo día.
Despois de varias horas,
Xa perto da noitiña,
Pasei polo lugar.
O vento varre as follas
E hai leña derramada.
E mostras da ruína
Do outono sobre a terra.
E nada testemuña,
Entre restos, refugallos,
O triunfo ou o esplendor,
A palma da vitoria.
Supoño que a mensaxe
Da ave contería
Secretos privilexios
Da árbore do canto.
O Ximnasio de Academo 