Hai na luz que che amañece por debaixo dos ollos,
Cando as pálpebras fechadas aínda entoldan a mañá,
Unha intensa plenitude,
Unha sobria fogaxe.
Tes nos soños a cidade acendida de cal,
Cos seus muros albacentos a relucir contra o mar,
Cos seus brillos de arxenta a ferver sobre as augas,
E non ves a outra cidade
Que te espera cando espertas,
A cidade que te arroupa e te acobilla
Cando a volves percorrer
Nos camiños da túa sombra,
Nos traxectos do solpor.
Debe ser que na cidade que percorres soñando
Hai un tempo clausurado,
Un reloxo sen agullas,
Que xa non é veloz
Nin anda con apuro.
E é no tempo dos teus soños
Que visitas o lugar,
Sentas nas prazas e camiñas as rúas,
Para sempre esparexidas a voar no esquecemento.
O Ximnasio de Academo 