Andan aves a pousar polas sombras da memoria,
Sen permiso,
Como entrando desde a néboa
Por unha porta escura,
Sen quereren amolar,
Unha brisa tan sutil a que moven coas ás.
Seica veñen desde o olvido,
Por camiños xunto ao mar do esquecemento.
Traen no bico unha guirlanda,
Unha carta
Que alguén non enviou,
Un borrancho
Sobre unha folla murcha.
O Ximnasio de Academo 