EXISTEN fotos vellas que falan como libros,

Retratos que difunden cancións e bolboretas,

Disparos dunha cámara gravados en papel

Deitando un voo de cinza, de pranto, de piedade.

Existen porque foron tiradas unha vez.

Alguén chegou e dixo fagamos unha foto

E aquilo foi a máis. Tomáronse instantáneas,

Os rostros dispuxeron a máscara feliz

E todos tan sorrintes, tan fáciles de ver,

Sen dúbida ocultando feridas, cicatrices.

De certo a procurar obter a imaxe grata,

A imaxe que puidésemos gardar como memoria.

E as fotos non enganan. Silentes, sempre emiten.

Non deixan de dicir. E gritan como aves

No alto das estatuas.