Cai a ·cinza na pel como a prata no outono
e os arroios que estenden o início do mar.
Todo é vello na terra.
Até os páxaros breves que chegan as faias
anunciando entre a néboa esvaída dos sulcos
o tesauro da flor que xuntou a sua marte
co arrecendo da erva.
E só ti, meu remanso de alaudas,
gardas dentro o sinal dun ocaso
para tanta aflición.
de O regreso das ninfas, 1985