Cai a ·cinza na pel como a prata no outono

e os arroios que estenden o início do mar.

 

Todo é vello na terra.

 

Até os páxaros breves que chegan as faias

anunciando entre a néboa esvaída dos sulcos

o tesauro da flor que xuntou a sua marte

co arrecendo da erva.

 

E só ti, meu remanso de alaudas,

gardas dentro o sinal dun ocaso

para tanta aflición.

 

P1020921 copiar

de O regreso das ninfas, 1985