Levadas da inocencia,

Deixémonos, por tanto, transportar.

Que brote da conciencia

A éxtase de andar,

Erráticas nun mundo a iluminar.

Que sexa o noso paso,

Sostido polos ollos que nos miren,

Espello do fracaso

Das bocas que suspiren,

Das bocas que mirándonos deliren.

Exalta, oh namorada,

Ti, vértice do campo sobre o outono,

A noite abandonada

Que sabe do abandono,

Que soubo liberarse do seu dono.

Escoita en que maneira

A música que prende no mutismo

Silente e silandeira

Condúcenos ao abismo,

Espello do seu propio magnetismo.

E fálame, pastora,

Que sexa o teu torrente de palabras,

Nas luces desta aurora,

A chave con que abras

As portas das murallas máis macabras.

Descargar libro enteiro

A mácula feroz da fermosura en formato pdf

A mácula feroz da fermosura en forma epub