Xa todo aconteceu. O tempo está detido.
Aquilo que esperaba non sei por que razón,
as épicas da vida, as glorias da existencia,
vocábulos que os ventos roubaran nalgún pozo
prendidos a unha lámpada,
ficaron estragados, en cinza a derramarse.
Só queda o que roubei ás brétemas do ocaso.
O premio da memoria.
O peso do tormento.
Un fío de augas limpas nos círculos da sombra.