Eses trazos erixidos contra a luz do entardecer, como letras de alfabetos olvidados, son marcas de escrituras, rexistros dun aceno de man que procuran un aquel de ortografía, marcas, liñas e sinais sobre a néboa do mundo que rodean un solpor que se resiste, heroico e moribundo perante as sombras que se achegan. Son manchas e borranchos, tiznes e carbóns que os ventos irisaron, a anotaren a distancia na distancia, estilemas dun autor sen autoría, caracteres da sublime exposición.