Pracer entre os praceres: chegar a certa idade,

ao tempo en que redundan os cólicos dos anos,

e ter pagada a casa do teu eu,

o corpo encamiñado no voo da continxencia,

e, débedas saldadas, os danos infrinxidos

na cura delongada da luz do esquecemento,

a culpa redimida, as máculas en limpo,

deixar aberta a porta por se chegan 

os brillos cegadores da beleza.