Nos mapas que gardei de antigos percorridos
Por terras e por soños, por néboas e fronteiras,
Hai marcas de lugares que acaso esparexeron
Na lámpada das horas os brillos da existencia.
Son signos do devir, sinais do acontecer,
Visións do inesperado, reflexos do solpor
Furados no papel á sombra dalgún pozo,
Ou breves queimaduras, fulgores de diamante.
O espectro de caer o mesmo que unha tarde
Por riba dos camiños, dos meses, da viaxe.
Os mapas esquecidos.
Vapor de itinerarios.