Ninguén percorrerá xamais estes lugares que xacen na memoria.
Só antigos viaxeiros,
espectros que regresan en brétemas de outrora,
Imaxes que difunden as auras do xardín do esquecemento.
Ninguén ha regresar.
Que todos faleceron.
As augas, o verán, as tardes, a brisa,
o sulco que abre a dor, os séculos tortos,
a fenda que separa o soño do vivido.