Malamente seremos un vestixio,

un rastro que ficou,

un sinal,

unha pisada.

Grafamos e imprimimos

contra o tempo e contra a Historia,

como se Chronos non fose

depredador de indicios e evidencias,

de trazos e de liñas,

capaz de derrubar,

vencer e dominar en todos os litixios,

rivais e opositores,

desafectos e adversarios,

demo e Lucifer e príncipe das tebras.

Malamente ficará

de nós algún aviso,

por máis que inda teimemos no imposible,

fotos, filmes, músicas,

cancións, relatos, mirabilia.

a borra do seu sangue a cada paso.

E quen nos vai valer, Terra de Montes;

quen mirará por nós, xardín do esquecemento;

quen virá nos gorentar, viño do olvido.