Remexendo entre vellos papeis encontrei esta (letra de) canción. Gardo un recordo moi borroso dos tempos e as circunstancias en que a escribín. Só precisa alguén que lle poña música e a cante.
RAÍÑA DE COPAS
Ela era a Raíña de Copas,
Afrodita ou Diana a cazar,
A tormenta que chega do norte
E unha illla no medio dun bar.
Camiñaba debaixo da noite
E subía até aos templos do alcol
A vender a súa froita queimada
Esperando a chegada do sol.
Maquillaba os seus ollos de verde
E a mirada quería saír
Desde o fondo dunha torre triste
Erixida tan só de marfín.
Entre os moitos que dela extraían
O metal máis prezado dun soño
Eu estaba bebéndome a vida,
Navegando por mares de outono.
E unha noite de inverno chovía.
Non había na rúa ninguén.
E ela estaba debaixo dun porche.
Ola. Como che vai. Moi ben.
Pregunteille non es ti a raíña,
A que entra nos bares gloriosa,
Da que a mesma Minerva ou Atenas
Parecen sentirse celosas.
E dixo non son máis que a fada
Que habitaba entre os bardos de onte,
A que entrega o sorriso e a noite
Aos que levan un verso na fronte.
E non era a Raíña de Copas,
Afrodita ou Diana a cazar.
Si a tormenta que chega do norte
E unha illa no medio dun bar.