E déixame contigo,
Deitada nesta sesta sen final,
Calar do que maldigo
Na hora cenital,
Á espera de que á noite cale mal.
Que son estes momentos
Formados polas sombras dos ocasos
O tempo dos adventos,
Ruína dos fracasos,
Espectros que preceden os meus pasos.
Que son estes amores
Sentidos na epiderme do teu peito
Espello dos ardores
Do afán e do proveito,
Amores de dereito e de barbeito.
Que son na sombra túa
Espectro que amañece á miña beira
Espellos para a lúa,
Estrelas da fronteira,
Relampo adormecido da canseira.
E lévame contigo,
Caída pola torre do pescozo,
Amparo e mais abrigo
Do soño e do alborozo,
Dos dedos con que toco e con que rozo.
Que sexan estas herbas
Medrando polas gándaras vacías
E pasto para as cervas
Tamén as melodías
Dos ollos percorrendo estas umbrías.
Oh déixame abrazar,
Columna misteriosa do intestino,
No límite do mar
O corpo peregrino,
O corpo camiñando no divino.
Non deixes pra despois
Da noite solitaria e indolente
Virar nos xirasois
O corpo de serpente,
De saurio a escorregar pola corrente.
Que eu amo ese fluír,
A longa e delicada transparencia,
Dos brazos a fuxir
Das sombras e da ausencia,
Bandeiras para erguer na resistencia.
Que eu bailo nesa danza
De luz da cabeleira que se inclina
E asoma na lembranza
Das horas, na ruína
Das máquinas e arames da turbina.
Percorre no salón
O voo do teu ballet polos espellos
E deixa o acordeón
Arfar nos seus trebellos,
O modo de chorar dos aparellos.
E sé como esta hora
Tan libre como libre a madrugada;
Non temas a demora
Da noite ilimitada,
Da noite a madrugar pola alborada.
Descargar libro enteiro
A mácula feroz da fermosura en formato pdf
A mácula feroz da fermosura en forma epub
O Ximnasio de Academo 